Geoffrey Groselle: Buy-out? Nie chciałem odchodzić z Trefla

Co prawda taka opcja była w mojej umowie, ale nie było takiego momentu, w którym rozważyłbym odejście z Trefla Sopot. Powiedziałem agentowi: „nie jestem zainteresowany tą opcją, nie szukaj mi nowego klubu”. Nie chciałem i nie chcę odchodzić z tego klubu – mówi Geoffrey Groselle, zawodnik Trefla Sopot.

Karol Wasiek: Prezes Marek Wierzbicki i dyrektor Tomasz Kwiatkowski w ostatnich wywiadach mówili, że Geoffrey Groselle miał wpisany buy-out w kontrakcie na ten sezon. Czy był grany temat twojego odejścia z klubu?

Geoffrey Groselle, zawodnik Trefla Sopot: Nie. Co prawda faktycznie taka opcja była w mojej umowie, ale nie było takiego momentu, w którym rozważyłbym odejście z Trefla Sopot. Powiedziałem agentowi: “nie jestem zainteresowany tą opcją, nie szukaj mi nowego klubu”. Nie chciałem i nie chcę odchodzić z tego klubu.

Jestem bardzo szczęśliwy w Treflu Sopot. Klub jest świetnie zorganizowany, jako zespół gramy o najwyższe cele, a moja rodzina dobrze czuje się w samym mieście. Też dużym atutem jest fakt, że znam trenera Tabaka, wiem, jak wygląda jego system i czego mogę spodziewać się po tej współpracy.

Jak oceniasz występ Trefla Sopot w EuroCup?

To nie jest rozdział, który pod kątem wynikowym zaliczymy do udanych. Co prawda było wiele spotkań, w których toczyliśmy zaciętą rywalizację z mocniejszymi zespołami, ale niestety w końcówkach brakowało nam opanowania i dobrych decyzji. Myślę, że ta ocena występu w EuroCup byłaby zdecydowanie inna, gdyby udało nam się wygrać 2-3 mecze więcej. Mieliśmy ku temu szansę, ale tak jak powiedziałem przed chwilą – w końcówkach zawsze nam czegoś brakowało. To dobra lekcja na przyszłość.

Choć nie ma co ukrywać, że kolejne porażki były ciężkie pod względem mentalnym. Walczysz, starasz się, a na końcu zawsze przegrywasz. Trudno było to zaakceptować. Na dodatek pod kątem fizycznym też nie było łatwo, bo dużo podróżowaliśmy po całej Europie. Zmęczenie się nakładało, do tego dochodziły wymagające mecze w ORLEN Basket Lidze.

Zatrzymajmy się przy wątku podróżowania w trakcie sezonu. Myślę, że sezon, który spędziłeś w Zastalu i grałeś w lidze VTB, będzie trudno pod tym kątem porównać…

Ha, ha. Zgadza się. Tamten sezon był prawdziwym szaleństwem pod kątem podróżowania. Ale – i tu ważny wątek – tam wygrywaliśmy mecze, co sprawiało, że na rzeczywistość patrzyło się zupełnie inaczej. Co prawda mieliśmy mnóstwo kilometrów do przebycia, do tego dochodziły kontrole na granicach, testy na koronawirusa, ale każdy starał myśleć pozytywnie. Zwycięstwa i świetna gra nas napędzały do tego, by być optymistami. Uważam, że ten sezon będzie trudno powtórzyć.

Pamiętam słowa Żana Tabaka. W pewnym momencie powiedział: “ciesz się z tych chwil, napawaj się nimi, bo one długo mogą się już nie powtórzyć”. I miał rację…

Graliśmy wtedy powyżej oczekiwań. Byliśmy rewelacją VTB, ogrywając m.in. wielkie CSKA Moskwa. Cieszę się, że mogłem być częścią tego zespołu, który dał sporo radości kibicom.

Wróćmy do obecnego sezonu. Który element pod kątem sportowym najmocniej cię zaskoczył w EuroCup?

Poziom atletyzmu. To potężna różnica między tym, co na co dzień doświadczamy w polskiej lidze, a tym co obowiązuje w EuroCup. Nie da się tego porównać. Zawodnicy w tych rozgrywkach są duzi, mocni fizycznie i atletyczni. Naprawdę dysponują ogromnym repertuarem zagrań ofensywnych, przez co są bardzo trudni do powstrzymania.

Który zawodnik zrobił na tobie największe wrażenie?

(chwila zastanowienia) Było sporo takich graczy, ale jeśli miałbym wymienić dwóch to wskazałbym potężnych środkowych Joventut Badalona: Ante Tomić i Artem Pustovyi. Bardzo doświadczeni i utalentowani zawodnicy, których było bardzo trudno zatrzymać. Gra przeciwko takim koszykarzom to cenna lekcja, która mam nadzieję, że będzie procentowała w przyszłości.

Trefl Sopot zaczynał sezon z Tarikiem Phillem i Trey’em McGowensem, a w trakcie rozgrywek na ich pozycjach są Nick Johnson i Nahiem Alleyne. Jak te zmiany na was wpłynęły?

Trzeba zacząć od tego, że zmiany zawodników w trakcie sezonu nigdy nie są łatwe, zwłaszcza w systemie preferowanym przez Żana Tabaka. To wymagający i szczegółowy system, który wymaga czasu, by się do niego zaadaptować. My tego czasu nie mieliśmy, bo tak naprawdę jeden mecz gonił następny. Nie było żadnych treningów. To była operacja na żywym organizmie. Myślę, że teraz ten proces jest już za nami. Ja osobiście patrzę z optymizmem w przyszłość.

Mogę ci też powiedzieć, że uważam, iż straciliśmy bardzo utalentowanych graczy, ale pozyskaliśmy zawodników, którzy mogą lepiej pasować do nas i systemu.

Co masz na myśli? Czy możesz ten wątek rozwinąć?

Opowiem to na przykładzie Tarika i Nicka.

Tarik to gracz mega utalentowany, który może zrobić wszystko na parkiecie: podać, zdobyć punkty, przechwycić piłkę, obronić kogoś. Ale uważam, że Nick lepiej do nas pasuje. To też świetny zawodnik, który w przeszłości grał na dużym poziomie. To niesamowity lider tej drużyny. Przywódca i generał w jednym. Gra z nim to wielka przyjemność. Potrafi motywować i przemawiać w szatni. Nawet jak nie gra, to zawsze jest przy linii i stara się pomagać. To ogromna wartość dla zespołu. Warto o tym mówić, bo tego kibice nie wiedzą i nie zobaczą też tego w statystykach.

Powiedziałeś: “patrzę z optymizmem w przyszłość”. Jakiego Trefla spodziewasz się w najważniejszej części sezonu?

Mamy dobrą pozycję wyjściową w tabeli przed ostatnimi meczami rundy zasadniczej, ale też trzeba pamiętać o tym, że rywale nie śpią i nas gonią. Myślę, że duża liczba treningów pomoże nam w zbudowaniu jeszcze lepszej chemii na boisku i sprawi, że będziemy bazować na wypracowanych automatyzmach i schematach. W zeszłym sezonie to nas zaprowadziło na samym szczyt. Mam nadzieję, że teraz będzie podobnie, ale przed nami bardzo trudna i wyboista droga.