Los Angeles Lakers
Los Angeles Lakers transfery
| data: | 🟩 przyszli: | 🟥 odeszli: |
|---|---|---|
| 9.02 | Mo Bamba | Pat Beverley  |
| 9.02 | Davon Reed, 3x 2-rund. pick | Thomas Bryant  |
| 8.02 | D’Angelo Russell, Malik Beasley, Jarred Vanderbilt | Russell Westbrook, Juan Toscano-Anderson, Damian Jones, 1-rund. pick 2027  |
| 23.01 | Rui Hachimura | Kendrick Nunn, 3x 2-rund. pick  |
Najnowsze wiadomości o Lakers
Los Angeles Lakers historia
Los Angeles Lakers to ósmy najstarszy klub w NBA – powstał w 1947 roku, a więc rok po powstaniu ligi. Kilka klubów powstało wraz z powstaniem NBA (przez pierwsze trzy lata jako liga BBA, na przykład Celtics, czy Knicks) a dwa, Pistons i Kings – choć wówczas z innymi nazwami – jeszcze przed istnieniem zawodowej ligi. Los Angeles Lakers także nie nazywali się od samego początku tak, jak dziś. Choć przydomek „Lakers”, tłumaczony dosłownie jako „Jeziorowcy”, towarzyszył im od samego początku, tak klub ten nie miał nic wspólnego z Los Angeles. Przez pierwsze 13 lat było to Minneapolis Lakers. Nazwa ta wzięła się oczywiście od dużej liczby jezior znajdującej się w okolicach miasta Minneapolis (dziś grają tam Timberwolves).
Minneapolis Lakers byli trzecią drużyną w historii, która zdobyła mistrzostwo NBA (wówczas jeszcze BBA), zaraz po Philadelphia Warriors (dzisiejsi Golden State Warriors) i Baltimore Bullets (dzisiejsi Washington Wizards). Lakers byli też pierwszym zespołem, który zdobył mistrzostwo dwa razy z rzędu (1949 i 1950), oraz pierwszym ,który dokonał tego trzy razy z rzędu (1952, 1953 i 1954). Minneapolis Lakers zdominowali więc pierwszą dekadę NBA, wygrywając wówczas 5 tytułów, do których doprowadził ich George Mikan – pierwsza gwiazda NBA.
George Mikan
George Mikan był mierzącym 208 centymetrów podkoszowym, który warunkami wybijał się ponad graczy ze swojej epoki, dominując ligę fizycznie. Przez 7 sezonów aż 4 razy wystąpił w Meczu Gwiazd (przez jego dwa pierwsze lata grania nie istniał jeszcze Mecz Gwiazd), 3 razy był królem strzelców i 2 razy liderem zbiórek. Średnio w karierze notował 23,1 punktu i 13,4 zbiórki na mecz. To liczby o tyle imponujące, że drużyny zdobywały wówczas po około 60-80 punktów w meczu.
Lakers vs Celtics
W 1960 roku klub przeniósł się z Minneapolis do Los Angeles i zmienił nazwę na taką, jaką znamy po dziś dzień – Los Angeles Lakers. Był to wówczas topowy klub NBA – w latach 1959-1970 aż 9 razy znajdowali się w Finałach NBA, nie wygrywając jednak ani razu. We wszystkich z tych meczów musieli uznawać wyższość dominujących wówczas rozgrywki Boston Celtics (raz tylko w 1970 roku przegrali z Knicks). Był to okres, w którym największymi gwiazdami kluby byli Elgin Baylor i Jerry West. Pod koniec lat 60′ (w 1968 roku) dołączył do nich Wilt Chamberlain. Złą passę Lakers przerwali dopiero w 1972 roku, zdobywając swój pierwszy od 18 lat tytuł i pierwszy zdobyty po przenosinach do Los Angeles.
Dynastia Lakers
Kolejne kilka lat bez sukcesów przerwało dopiero połączenie doświadczonego Kareema Abdula Jabbara z młodym Magiciem Johnsonem. Kareem do Lakers przyszedł w 1975 roku, jako już 28-letni, doświadczony gracz, trzykrotny MVP, mistrz NBA z Milwaukee Bucks z 1971 roku. W pojedynkę przez 4 lata nie doprowadził jednak Lakers do sukcesu. Do tego potrzebny był Magic Johnson.
W swoim debiutanckim sezonie, 20-letni Magic Johnson z miejsca zrobił różnicę, notując od razu średnie na poziomie 18/8/7 i zostając MVP Finałów po wygranej serii z 76ers. Był to pierwszy, ale nie ostatni tytuł Magica Johnsona. Przez kolejne sezony rola Abdul-Jabbara sukcesywnie spadała na rzecz Magica i w latach 1980-1990 Jeziorowcy aż 8 razy meldowali się w Finałach NBA, wygrywając 5 z nich.
Ostatni Finał NBA dla Lakers wywalczony przez Magica Johnsona miał miejsce w 1991 roku, kiedy to Lakers ulegli Chicago Bulls (był to pierwszy tytuł Michaela Jordana). Po tym sezonie Magic Johnson musiał zakończyć karierę z powodu pozytywnego testu na nosicielstwo wirusa HIV.
Magic Johnson
Magic Johnson to zawodnik, który swoją grą zrewolucjonizował pozycję rozgrywającego w NBA. Nie dość, że był wybitnym asystującym, znajdującym niesamowite drogi podań w najbardziej efektowny sposób, mierzył przy okazji 206 centymetrów i miał posturę podkoszowego. W swojej 13-letniej karierze – skróconej przez wirus HIV – aż 12 razy grał w Meczu Gwiazd, 3 razy zostawał MVP i 5 razy sięgał po tytuł. Aż 4 razy przewodził lidze pod względem liczby asyst i dwukrotnie pod względem liczby przechwytów.
Shaq i Kobe
W kolejnych latach Lakers regularnie meldowali się w Playoffach, nie mając jednak szans w walce o tytuł. To zmieniło się dopiero wraz z uformowaniem kolejnego, wielkiego duetu. W 1996 roku do Los Angeles przeniósł się dominujący strefy podkoszowe 4-krotny All-Star, Shaquille O’Neal. W tym samym roku Lakers wybrali w drafcie młodego obwodowego, Kobe Bryanta. Analogie do duetu Kareem-Magic piszą się same.
Duet Kobe-Shaq nie od początku osiągał jednak sukces. Dopiero w czwartym sezonie ich wspólnej gry – w 2000 roku – udało im się wygrać swój pierwszy tytuł. Udało im się wygrać też dwa kolejne – w 2001 i 2002 roku. Był to dopiero piąty three-peat w historii ligi, po dwóch takich wyczynach Bulls Jordana, po aż 8 z rzędu wygranych tytułach Celtics w latach 60′ i historycznym, pierwszym three-peacie Minneapolis Lakers.
W 2004 roku Shaquille O’Neal – który nie najlepiej dogadywał się z Bryantem – odszedł z Lakers. Kobe musiał poczekać kolejne kilka lat, by dostać wsparcie, jakiego potrzebował w walce o tytuł. W latach 2008 i 2009, w duecie z Pau Gasolem, Kobe sięgnął po dwa kolejne tytuły mistrzowskie dla Lakers.
Kobe Bryant
Kobe Bryant w NBA spędził aż 20 sezonów – wszystkie w barwach Los Angeles Lakers. Więcej sezonów w jednym klubie spędził jedynie Dirk Nowitzki, bo aż 21. Bryantowi być może udałoby się przebić ten wynik (wszedł do ligi w wieku 18 lat, więc miał przewagę), gdyby nie nękające go już pod koniec kariery kontuzje. Będąc niekwestionowaną legenda klubu, Bryant sięgnął po 4 mistrzowskie tytuły i 18 razy wystąpił w Meczu Gwiazd (więcej mają tylko LeBron James i Kareem Abdul-Jabbar. Kobe Bryant zginął w wieku 41 lat – 4 lata po zakończeniu kariery – w katastrofie śmigłowca.