Barret Benson show – wziął mikrofon i zaczął mówić po polsku!

– Moja narzeczona jest Polką. Zależy mi na tym, by rozmawiać z jej mamą i tatą. W przyszłości oboje chcemy, żeby nasze dzieci mówiły po polsku i po angielsku. I nie chcę być jedyną osobą w naszej rodzine, która nie będzie mówiła po polsku – mówi nam Barret Benson, środkowy Arriva Polski Cukier Toruń.

Jeśli mógłbym wskazać MVP poniedziałkowych meczów play-offs w ORLEN Basket Lidze, to bez wahania wskazałbym na Barreta Bensona, który zrobił nie tylko wielkie show na boisku (w spotkaniu z Anwilem Włocławek zdobył 25 punktów – 8/12 z gry, Twarde Pierniki wygrały 105:82), ale także na konferencji prasowej. Amerykanin wziął mikrofon i zaczął mówić po… polsku! Dziennikarze, którzy byli na miejscu, przecierali oczy ze zdumienia, gdy słyszeli kolejne słowa wypowiadane przez 27-letniego gracza, dla którego to trzeci sezon gry na polskich parkietach (PGE Spójnia, PGE Start i Arriva Polski Cukier).

Udało nam się skontaktować z amerykańskim środkowym toruńskiego zespołu, by podpytać o motywację do nauki języka polskiego. W trakcie rozmowy Benson prosił, by zadawać pytania… po polsku. Starał się jak najwięcej mówić w naszym języku – tylko niektóre słowa dopowiadał po angielsku. Okazuje się, że Amerykanin ma narzeczoną z Warszawy. Oboje chcą mieć dzieci, które w przyszłości mają płynnie mówić w obu językach.

Karol Wasiek: Powiem szczerze: byłem w szoku, gdy usłyszałem, jak mówisz po polsku. Jaka była motywacja do nauki tego języka?

Barret Benson, gracz Arriva Polski Cukier Toruń: Dziękuję. Miło mi, że tak mówisz. To był mój pomysł, by zacząć uczyć się języka polskiego. Moja narzeczona jest Polką. Zależy mi na tym, by rozmawiać z jej mamą i tatą. W przyszłości oboje chcemy, żeby nasze dzieci mówiły po polsku i po angielsku. I nie chcę być jedyną osobą w naszej rodzine, która nie będzie mówiła po polsku.

Koledzy z szatni mi powiedzieli, że masz indywidualny tok nauczania.

Tak, to prawda. Mam nauczyciela języka polskiego z aplikacji „Preply”. On ma na imię Krzysztof i on jest super. Mieliśmy około siedemdziesięciu lekcji razem i teraz on jest bardziej jak przyjaciel niż nauczyciel. Rozmawiamy o wszystkim. Rozmawiamy o życiu, rodzinie, i oczywiście o pracy, bo on lubi też koszykówkę. Był nawet na naszym meczu w Gliwicach. To było świetne uczucie czuć jego wsparcie.

Amerykanie za każdym razem podkreślają, że nauka języka polskiego jest cholernie trudna…

Bo to prawda! Polski jest bardzo, bardzo trudnym językiem, ale mam dobrą motywację i najlepszego nauczyciela, który mi pomaga na każdym kroku. Oczywiście moja narzeczona i jej rodzice też mi mocno pomagają. Chciałbym każdemu podziękować. Ja czerpię wielką radość i frajdę z tego, że coraz lepiej mi to wychodzi…

Czy będziesz chciał ubiegać się o polski paszport?

Nie wiem. Jeszcze o tym nie myślałem. Latem z moją narzeczoną bierzemy ślub. Jedno jest pewne: kocham Polskę, to mój drugi dom. Jestem tu bardzo szczęśliwy.

Na koniec chciałbym zapytać o kwestię koszykarską. W trakcie pobytu w Toruniu mocno się zmieniłeś. Dużo więcej rzucasz za 3 punkty. Dlaczego? Jak oceniasz współpracę z trenerem Suboticiem?

Zawsze czułem, że jestem dobrym „rzucającym”, ale nie miałem okazji pokazać tego. W trakcie minionego lata pracowałem z trenerem Maciejem Jamrozikiem z Legii i czułem się bardzo dobrze rzucając za trzy punkty. Nie ukrywam, że po grze w Splicie byłem w złym stanie psychicznym. Nie miałem tam zaufania, ale trener Subotić był bardzo cierpliwy dla mnie. On pomógł mi zbudować moje zaufanie jeszcze raz. Chyba kombinacja z trenerami Maciejem i Suboticiem, zaufanie, ciężka pracy i moi koledzy z drużyny, którzy mnie wspierają, to powód, dla którego gram tak jak wszyscy widzą.

Czy zostaniesz w Toruniu na dłużej?

Nie wiem. Na razie myślę o meczu nr 4 z Anwilem (śmiech).