Zion Williamson

Zion Williamson kontrakt

Charakterystyka zawodnika

Zion Williamson, mierząc 198 cm wzrostu przy wadze oscylującej w okolicach 130 kilogramów jest fizycznym ewenementem – koszykarzem o strukturze ciała niepodobnej do tego, co zazwyczaj obserwujemy na parkiecie. Najbardziej naturalnym porównaniem wydaje się Charles Barkley, który przy wzroście 198 cm także grał na pozycji podkoszowej, wyróżniając się tężyzną fizyczną, siłą i niespotykanym przy takich warunkach wyszkoleniem technicznym.

Podstawowym atutem Ziona Williamsona jest jego kombinacja masy, siły, wyskoku oraz dynamiki. Z łatwością dostaje się w okolice obręczy, gdzie zatrzymanie jego akcji bez sfaulowania jest mocno utrudnione. Niech świadczy o tym fakt, że w dotychczasowej karierze w NBA oddaje średnio aż 8,2 rzutu wolnego na mecz, co plasuje go w ligowej czołówce. Grając na na obu pozycjach podkoszowych, Zion wykorzystuje swoją siłę oraz wyskok w walce o zbiórki – ofensywne, ale też defensywne, które dzięki sprawnej grze w koźle w linii prostej potrafi przekuć w skuteczny kontratak. Największe zagrożenie Williamson stanowi w pełnym biegu, kiedy trudno zasłonić mu drogę do obręczy. Jako solidny podający, jest w stanie podać piłkę do lepiej ustawionego partnera. To, razem z jego oburęcznością, pozwalającą mu kończyć swobodnie akcje z obu stron kosza, czyni z niego jednego z najlepszych ofensywnie zawodników w kontratakach i pół-kontratakach.

Profil koszykarski Ziona Williamsona utrudnia mu grę w ataku pozycyjnym. Choć w szybkiej grze może pełnić rolę okazjonalnego point-forwarda, w ofensywie pozycyjnej utrudniają mu to nie tylko braki w dryblingu, ale też przeciętna mechanika rzutu. Na przestrzeni kariery Williamson decyduje się średnio na mniej niż jedną oddaną trójkę w meczu, sumarycznie trafiając 33,3%, co stawia go poniżej przeciętnej w tym elemencie gry.

Zion Williamson, jak na standardy dzisiejszej NBA, jest wyjątkowo jednowymiarowym obrońcą. Jego kapitalny wyskok i siła premiują go w grze przy obręczy – jest znakomitym blokującym, oraz ciężko przepchnąć go w grze tyłem do kosza. Braki w szybkości zmiany kierunku, oraz stosunkowo niewielkie zaangażowanie i defensywne know-how, czynią z niego co najwyżej przeciętnego, jeśli nie słabego obrońcę w dalszej odległości od kosza.

Zion Willaimson silne strony:

• kombinacja siły, szybkości, wyskoku i masy; przewaga warunków fizycznych
• gra w kontrze; solidny kozioł w pełnym biegu, ciąg do obręczy – oburęczność
• solidny przegląd pola – umiejętność odegrania piłki
• defensywa podkoszowa; predyspozycje do blokowania rzutów

Zion Williamson słabe strony:

• podatność na kontuzje
• zwrotność; problemy z dryblingiem i zmianą kierunku, mobilność
• rzut z dystansu – kiepska mechanika rzutu, niewielka liczba prób
• defensywa na piłce, defensywne zaangażowanie, obrona zespołowa